Cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego
Cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego (łac. Imperator Romanus Sacer) to tytuł elekcyjnego monarchy Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Dla wygody pierwszym cesarzem jest Karol Wielki, który w 800 został koronowany na papieża Leona III jako cesarz Zachodu. Cesarze Świętego Cesarstwa Rzymskiego byli koronowani na papieży do XVI wieku, a ostatni cesarz Franciszek II abdykował w 1806 roku podczas wojen napoleońskich. Słowo „rzymski” w tytule cesarza jest wyrazem idei translatio imperii, zgodnie z którą cesarze Świętego Cesarstwa Rzymskiego byli spadkobiercami cesarzy Zachodu, a nawet całego Cesarstwa Rzymskiego. W latach 1772-1835 tytuł króla Galicji i Włodzimierza został dodany do pełnego tytułu cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Oficjalna nazwa – Romanorum Imperator (łac. Romanorum Imperator), Cesarz rzymski; w historiografii niemieckiej cesarz rzymsko-niemiecki (Römisch-deutscher Kaiser).
Imitacja tronu
Sukcesji tronu Świętego Cesarstwa Rzymskiego towarzyszyło wiele cech. Tron cesarski, dzięki wyborom, był tylko częściowo dziedziczny. Często jednak tytuł cesarski pozostawał przez długi czas w jednej dynastii, a elekcje wymagały od kandydatów ustępstw wobec elektoratu (tzw. Wahlkapitulationen, kapitulacji elekcyjnej). Według Złotej Bulli z 1356 r. cesarz był wybierany przez Radę siedmiu (elektorów) i mianowany przez cesarza rządzącego. Jednak w 1623 r., podczas wojny trzydziestoletniej, liczba elektorów wzrosła. Formalnie wybrany może być każdy katolik. Od 1483 r. królowie Niemiec (a więc cesarze Świętego Cesarstwa Rzymskiego) byli zawsze przedstawicielami Domu Habsburgów (z krótką przerwą w latach 1742-1745). Nieustannie po 1556 roku
Lista
Lista ta obejmuje zarówno cesarzy koronowanych, jak i wybieranych. Numeracja podana jest z uwzględnieniem królów Niemiec.
Karolingowie
Karol I Wielki (800–814) Ludwik I Pobożny (814–840) Lothar I (843–855) Ludwik II (855–875) Karol II Łysy (875–877) Karol III Gruby (881–887)
Przewodnicy dynastii
Guy III Spoleto (891-894) Lambert II Spoleto (894-898)
Karolingowie
Arnulf I Karyntii (896–899) Ludwik III Ślepy (903–905) Berengar (915–924)
Dynastia saska (ottońska)
Otto I Wielki (962–973) Otto II (973–983) Otto III (996–1002) Henryk II Święty (1014–1024)
Saliya
Suplinburg
Gogenstaufen
dobroć
Gogenstaufen
Luksemburg
Wittelsbach
Luksemburg
Habsburgowie
Wittelsbach
Dom Lotaryński
Widzieć także
Elektor Świętego Cesarstwa Rzymskiego
Źródła
Schneidmüllera, Bernda. Cesarze średniowiecza. Od Karola Wielkiego do Maksymiliana I. — Monachium, 2006. ISBN 3-406-53598-4. Schneidmuller, Bernd; Weinfurter, Stefan (red.) Niemieccy władcy średniowiecza. Portrety historyczne od Henryka I do Maksymiliana I (919–1519). — Monachium, 2003. ISBN 3-406-50958-4.
